Gdy kryzys ekonomiczny zaczynał dopiero pukać do drzwi, strasząc najpierw mieszkańców USA, w Europie panowało jeszcze dość powszechne przekonanie o idealnym działaniu wszystkich europejskich systemów finansowych. I kredyty, które doprowadziły wielkie amerykańskie banki na skraj bankructwa, w Europie wydawały się być niczym nie zagrożone. Dopiero po kilku miesiącach okazało się, że nasz system także zgrzeszył zbyt radosnym rozdawaniem kredytów a niektóre kraje, jak Grecja, notorycznie przez lata nadużywały nierozsądku sektora bankowego i inwestorów indywidualnych, bez przerwy zasilając swoje konta kredytami. W ten sposób Grecy mogli stale żyć ponad stan a rządząca partia nie miała nigdy odwagi powiedzieć im, że nie stać tak naprawdę ich już od wielu lat na to, aby tak wiele subwencji państwowych trafiało do społeczeństwa bez jednoczesnego zwiększenia wpływów od niego do własnej kasy. W efekcie system polityczny za bardzo opierał się na pieniądzach, które ostatecznie kiedyś trzeba zwrócić a brak odwagi przy wprowadzaniu niezbędnych reform fiskalnych sprawił, że po latach planowany wzrost gospodarczy nie nastąpił i rządu jednak nie stać na spłacenie swoich zobowiązań, czasami liczących wiele lat.
System polityczny w systemie finansowym
